Kassern

Tadeusz Zygfryd Kassern ur. 1904 w Poznaniu, zm. 1957 w Nowym Jorku, szwagier Leonarda Turkowskiego, małżonek jego siostry - Longiny. Prawnik, muzyk, kompozytor. Przed wojną radca poznańskiego oddziału Prokuratorii Generalnej (mylonej przez niektórych encyklopedystów czy wikipedystów z prokuraturą - to całkiem inna instytucja), który w sierpniu 1939 roku ewakuowano do Lwowa. Zapoznawszy się z radzieckim systemem przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa, zamieszkał w Krakowie, później w Warszawie. Wojnę przetrwał m. in. dzięki udostępnionym przez siostrę małżonki - Irenę Sroczyńską z d. Turkowską dokumentom jej męża - Teodora Sroczyńskiego, który zginął w bitwie z Niemcami we wrześniu 1939 roku i na którego nazwisko Kassern wyrobił niemiecką kenkartę. Od grudnia 1945 r. pełnił obowiązki attaché kulturalnego a później konsula w Nowym Jorku. W 1948 przybył do Warszawy, gdzie odebrał nominację na konsula generalnego w Londynie po czym wróciwszy do Nowego Jorku zrezygnował ze służby dyplomatycznej. Z polskiego obywatelstwa nie zrezygnował, ale Polski nigdy nie wrócił.

Życie, a zwłaszcza twórczość Kasserna przedstawia Violetta Kostka w książce "Tadeusz Zygfryd Kassern. Indywidualne odmiany stylów muzycznych XX wieku", wydanej ze środków Akademii Muzycznej im. Stanisława Monuszki w Gdańsku przez Rhytmos, Poznań, 2011. Informacje, zdjęcia i inne materiały dostarczyła m. in. Krystyna Dymaczewska - córka wspomnianej wyżej Ireny Sroczyńskiej.

Po śmierci Kasserna Longina wyszła za mąż za kompozytora Michała Kondrackiego.

Kassern to niezręczny przypadek dla władz PRL. Był zbyt znanym kompozytorem, by go pomijać w wydawnictwach encyklopedycznech, "modyfikowano" więc jego życiorys. Wielka Encyklopedia Powszechna, tom 5. wydany w 1965 roku, str. 507 (wycinek poniżej) "wypisała go" z Polski już w 1931 roku. Istotnie Kassern na początku 1930 roku przez dwa lub trzy miesiące przebywał w Paryżu, jednak zaraz wrócił do pracy w Poznaniu. Encyklopedia przemilcza też  jego powojenną służbę dyplomatyczną.